Niet zo vaak meer als voorheen, maar nog altijd bespreek ik poëzie voor NRC Handelsblad, vooral over poëzie uit andere taalgebieden.
Afgelopen vrijdag stond er een essay over het werk van de Duitse dichter Rainer Maria Rilke in de vrijdagbijlage. Lees het artikel hier.
Rilke slingert tussen onthechting en overgave, eenzaamheid en gemeenschap, liefde en rouw. Deze poëzie is solitair en solidair tegelijk en erkent de pijnlijke complexiteit van het leven – ook nu nog, meer dan honderd jaar later. Rilke laat haar intact en stralen en dat bracht hem tot die andere kreet, afkomstig uit zijn zijn magnum opus De elegieën van Duino (1923): „Hier zijn is heerlijk.” Meer dan die vier woorden heb ik niet nodig.
Geef een reactie