Op zaterdag 1 november zijn Dennis Cooper en Zac Farley te gast bij Art Cinema OFFoff voor de screening van hun nieuwe film Room Temperature, de derde die ze samen gemaakt hebben.
Na de screening gaan Arno van Vlierberghe en ik in gesprek met beide makers over hun films, samenwerking en plannen voor de toekomst.
Lees hier meer over de film en het event en reserveer je kaartje.
Begin november is het vijftig jaar geleden dat Pasolini vermoord werd en Perdu blikt terug op het oeuvre van de Italiaanse filmmaker en schrijver tijdens We lopen allemaal gevaar: 50 jaar na Pier Paolo Pasolini.
Ik zal spreken over Teorema, zowel de roman als de film, maar vooral de roman, waarin Pasolini op een eigenaardige manier genres en tekstsoorten met elkaar vermengt. Deze kunstgrepen zijn veelzeggend en getuigen van zijn engagement.
Oekraïne domineert door de voortdurende Russische oorlogsagressie al jaren het nieuws, maar welke aspecten blijven doorgaans buiten beeld? Voor NRC bespreek ik twee dichters uit Oekraïne, wier poëzie recentelijk naar het Nederlands vertaald werden en die daarin verhalen voor het voetlicht brengen die te weinig aandacht krijgen.
Daria Lysenko woont al een aantal jaar in Nederland en haar bundel Ik hoor dat je in Nederland bent verscheen dit voorjaar in het Nederlands:
Inmiddels woont Lysenko al jaren in Nederland en is ze zo goed geïntegreerd dat ze even recht voor haar raap is en zich bijna autochtoon voelt: „Ik voel me een autochtoon / als ik in juni mijn jas uitdoe / en de verbaasde blikken opvang van toeristen in donsjacks.” Maar – en hier schuilt de wrange ironie – in Nederland zal ze altijd een Oekraïense blijven, een vreemde, net zoals ze dat in haar thuisland is geworden, omdat „het nieuwe land waar iemand woont, / zijn spoor nalaat en iemand verandert.”
De andere dichter die ik bespreek, is Igor Bobyrev. Hij is woonachtig in de Donbas, aan de andere kant van het front, en schrijft in het Russisch. Zijn bundel Metro en mobilisatie verscheen vorig jaar al, maar heeft nog niets in kracht ingeboet. Integendeel:
De enige uitweg uit deze malaise zijn herinneringen die hem vervullen met verdriet en nostalgie: ze „dwingen me om kwetsuren en pijn te voelen / heel vaak dwingen ze me daartoe / het is fijn die pijn te voelen.” Het zijn vooral de vanzelfsprekendheden die dat allang niet meer zijn die hem te binnen schieten, zoals het reizen met het openbaar vervoer, waarvan vooral het eerste deel van Metro en mobilisatie in het teken staat, en hoe misselijk hem dat maakte. Maar was het wagenziekte of boezemde het geruïneerde Donetsk hem afschuw in?
In de kleurenreeks van Uitgeverij Oevers is recentelijk het deel Geel verschenen, geschreven door Basje Boer. Samen met Maria Barnas treed ik op haar boekpresentatie op, op woensdag 15 oktober om 19:00 uur in Perdu.
Meer informatie vind je op de website van Perdu.
Begin juni overleed Edmund White, de Amerikaanse pionier van de homoliteratuur. Ik had het voorrecht hem in 2019 te mogen ontmoeten en interviewde hem voor NRC. Dat kun je hier lezen.
Eerder dit jaar verscheen White’s seksmemoir, zijn laatste bij leven verschenen boek. Voor NRC schreef ik er een recensie over.
Hij kanaliseerde zijn creatieve energie in het schrijven van romans – en natuurlijk in het ontmoeten van mannen: „Ik heb altijd het gevoel dat ik mensen pas echt ken als ik met hen naar bed ben gegaan.” En daarover is het altijd heerlijk om te lezen, zeker als er zo sappig en gretig over wordt verteld als in The Loves of My Life.
Net als Mariken Heitman (De mierenkaravaan) en Maartje Wortel (Camping) maak ik met Bewogen selfies kans op de BruutTAAL Regenboogboek van het jaar 2025, een initiatief van Tzum.
Uitgeverij Jurgen Maas publiceerde begin dit jaar Het vlindereffect, de vertaling van de laatste bij leven verschenen bundel van de Palestijnse dichter Mahmoud Darwish. De publicatie markeert de eerste boeklange vertaling van zijn werk in meer dan 15 jaar.
Voor NRC besprak ik deze prachtige bundel. Je kunt de recensie hier lezen.
Bungelend tussen bedwelming en verwarring zoekt Darwish naar schoonheid en troost en verdomd, hij weet ze vaak genoeg te vinden, in de overtollige en uitzichtloze betekenisloosheid. Het is opvallend hoe vaak hij niet eens zo lang hoeft te zoeken.
Niet zo vaak meer als voorheen, maar nog altijd bespreek ik poëzie voor NRC Handelsblad, vooral over poëzie uit andere taalgebieden.
Afgelopen vrijdag stond er een essay over het werk van de Duitse dichter Rainer Maria Rilke in de vrijdagbijlage. Lees het artikel hier.
Rilke slingert tussen onthechting en overgave, eenzaamheid en gemeenschap, liefde en rouw. Deze poëzie is solitair en solidair tegelijk en erkent de pijnlijke complexiteit van het leven – ook nu nog, meer dan honderd jaar later. Rilke laat haar intact en stralen en dat bracht hem tot die andere kreet, afkomstig uit zijn zijn magnum opus De elegieën van Duino (1923): „Hier zijn is heerlijk.” Meer dan die vier woorden heb ik niet nodig.
In februari werd ik door Ingrid van der Graaf geïnterviewd voor het literaire blog Literair Nederland (waar ik ooit zelf nog voor heb geschreven).
Ingrid van der Graaf zegt over Bewogen selfies:
Bewogen Selfies is een boek dat niet in een hokje te vangen is. Het bestaat uit verschillende tekstdocumenten, scroll sessies, dagboek delen. Ook te lezen als confrontaties van de schrijver met zichzelf. Maar het boeit mateloos, om het anders zijn en de veelheid informatie die het prijsgeeft. Geen eenduidig verhaal, toch is dit het verhaal van een ontdekkingstocht.
Op vrijdag 21 februari – drie jaar na de Russische invasie in Oekraïne – organiseren het tijdschrift Donau en boekhandel Pegasus een middag rondom Oekraïense poëzie.
Behalve ondergetekende nemen ook Tobias Wals en Marina Snoek deel aan het programma, dat gemodereerd wordt door Guido van Hengel. Er zal poëzie in het Oekraïens, Engels en Nederlands te horen zijn.
Meer informatie op de website van Pegasus.
